متن ادبی از شاعر خسته دل گمنام
ای هستی دنیا به رویم بخند تا خودم را باور کنم .ای کهکشان دل شاد باش تا خندهایم را برایت بفرستم. ای آسمان ابری نبار که اشکهایم مثل قطراتت بر روی گونه هایم تلالو میزند صدای از دورا دور به گوشم زمزمه میکند که بس است این همه تنهایی برخیز و شاد باش تا رنگ غم از آسمان دلت برود ولی چگونه سیاهی جای خود را به سپیدی می دهد چگونه تنهایی جای خود را به با تو بودن میدهد هیچ گونه این ها همش خیالی بیش نیست دوست دارم همدمی برایم باشی تا تنهاییم را با تو جبران کنم ای ماه عزیزم که در شبهای پرستاره در آسمان هستی با من بمان بمان که خسته دلگیرم.
باز که داری میخندی نظر بده تا یکم بهتر بشه آخه بعد از مدتهای طولانی قلم به دست گرفتم و در مدت یک دقیقه این متن ها نوشتم بهم حق بده که خنده دار باشه ولی خوبه موجب خندت که میشم.
و تودر جان منى من غم ندارم،